Wist je dat onze hersenen groeien in interactie met onze omgeving? Voortdurend zoeken zij daarvoor de meest efficiënte patronen die beloning uit de omgeving opleveren. Beloning in de vorm van overleven, plezier… en liefde.
Onze relaties met betekenisvolle anderen is op deze manier niet alleen opgeslagen in templates, onze hersenen zijn er evenzeer naar gegroeid!
Dus zijn niet enkel onze bewuste gedachten hierdoor beïnvloed (deze die we trachten te veranderen wanneer we ons niet goed voelen). We bestaan zo in onze kleine onbewuste acties, in onze taaleigen uitdrukkingen en intonaties, in onze unieke reflexen en “likes”… in hoe we de ander uiteindelijk zien en beleven; spiegelen.
De impact van dit mechanisme en wat dit betekent voor relaties en liefde, bleek verregaander dan ik zelf had ingeschat… of bewezen in wetenschap. Graag illustreer ik dit met een verhaal uit mijn praktijk…
Ik besta omdat jij er bent…
Een dag belt Tom me op met dat het de laatste tijd wat minder gaat. Hij verliest terug energie, maar vertelt nog steeds op zijn voeding te letten, zelfs actief te sporten. Ook heeft hij besloten geen druppel alcohol meer aan te raken. Omdat hij vindt dat alcohol hem toch wel ondermijnt, wordt hij geheelonthouder. Hij maakt zich echter zorgen en vreest terug te eindigen zoals een jaar geleden, toen hij voor ‘t eerst onder mijn ‘capje’ plaats nam.
Ik heb mijn agenda geopend en hem “binnengeroepen”.
Er was immers iets eigenaardigs aan het verhaal van Tom. Een jaar geleden meldde Tom zich inderdaad met een tekort aan energie, vertaald in totale demotivatie. Bovendien had hij last van hyperventilatie en soms verlammende faalangst tot zelfs paniekaanvallen. Vòòr Tom zich in de kliniek aanmeldde met wat leek op burnoutklachten, had hij echter een geschiedenis van regelmatig terugkerende “dipjes” die werden afgewisseld met inspirerende momenten met anderen; in zijn werk en met vrienden. Hij nam hiervoor al jaren medicatie, doch toen er geen verbetering bleek, stuurde zijn arts hem naar me door.
En zodoende ondernam ik een voorzichtige reis doorheen zijn levensverhaal, zijn relaties en gezin van oorsprong, omdat persoonlijke geschiedenis in de functionele hersenwerking ligt besloten. Ik ging erbij op zoek naar vermoedelijke oorzaken van zijn klachten, waarvan ik de afwijkingen kon terugvinden in hersennetwerken… evenals zijn opvliegend karakter.
Nadat ik een werkbare puzzel had gelegd van oorzaken en inzichten, besloot Tom zich te laten behandelen. Met neurofeedback trainden we zijn hele hersennetwerk naar het prototype van het ideaal, waardoor we eveneens psycho-emotionele pijnpunten in therapie konden doorwerken.
Een half jaar later was Tom herboren. Hij had terug energie die hij in zijn nieuwe zaak stopte en ook met zijn gezin was hij herenigd. Zijn vrouw was in de wolken met het resultaat. Ze vond dat ze nu de perfecte man had die zich engageerde in het huishouden en hun drie kinderen. Bovendien bleef hij rustig waardoor ze gemakkelijker konden communiceren. En Tom voelde zich opnieuw trotse vader en hoofd van het gezin.
Toch bleek er een haar in de boter. Wat me verontrustte aan Tom’s telefoontje, was niet meteen de verminderde energie. Integendeel, het was de bron aan goede intenties, inclusief de alcoholgeheelonthouding! Vooral de alcohol… In Toms’ levensverhaal was alcohol nooit een ‘issue’ geweest. Natuurlijk dronk hij graag een biertje. Of zelfs een single malt whiskey. In gezelschap met zijn vrienden was het genieten. Was dit regelmatig? Oh, een biertje in het weekend kon wel eens. Of eens meerdere. Maar nooit over de top.
De moeilijkheden die we uit zijn kindertijd doorwerkten waren van geheel andere aard. Kenmerkend in zijn verhaal was het afstandelijke huwelijk van zijn ouders, waarin zijn vader zich verloor in de leer van zijn eigen psychologische geschiedenis en zich zo buiten het gezin stelde. Zijn moeder daarentegen nam de ideale moederrol op zich, doch bleef emotioneel gedisconnecteerd van de vader. Daarnaast had Tom een schizotypische bijzonder intelligente oudere broer die alle aandacht opeiste en ook zijn oudere rebelse zus vond zo haar weg. Als brave benjamin van het gezin stond Tom steeds op het achterplan…
Dit was het hersennetwerk waarmee Tom verliefd werd op zijn vrouw. Hij herkende in haar immers de sterke, warme vrouw die eens ook een goede moeder zou zijn. Met de template van zijn verleden, groeide hun relatie uit tot een huwelijk met drie kinderen. Zijn vrouw nam inderdaad de moederrol op en was er steeds eerst én voor alles voor de kinderen… die alle aandacht opeisten. De pijnlijke teleurstelling opnieuw op het achterplan te worden gezet, groeide bij Tom uit tot opvliegendheid. Het minste idee van zo’n afwijzing triggerde Tom in onbeheersbare frustratie en woede. Het bemoeilijkte de relaties in hun gezin en Tom eindigde steeds verder van hen weg. Hij zocht naarstig naar oplossingen in boeken en psychologie -net zoals zijn vader eens deed- , terwijl zijn vrouw zich steeds afstandelijker ten opzichte van hem opstelde -net zoals zijn moeder eens deed-.
Uiteindelijk restte Tom niets anders dan hard te werken voor zijn gezin, zodat hij minstens kon voorzien in hun behoeften… tot het niet meer lukte.
Onze relaties met betekenisvolle anderen is op deze manier niet alleen opgeslagen in templates, onze hersenen zijn er evenzeer naar gegroeid!
Dus zijn niet enkel onze bewuste gedachten hierdoor beïnvloed (deze die we trachten te veranderen wanneer we ons niet goed voelen). We bestaan zo in onze kleine onbewuste acties, in onze taaleigen uitdrukkingen en intonaties, in onze unieke reflexen en “likes”… in hoe we de ander uiteindelijk zien en beleven; spiegelen.
De impact van dit mechanisme en wat dit betekent voor relaties en liefde, bleek verregaander dan ik zelf had ingeschat… of bewezen in wetenschap. Graag illustreer ik dit met een verhaal uit mijn praktijk…
Ik besta omdat jij er bent…
Een dag belt Tom me op met dat het de laatste tijd wat minder gaat. Hij verliest terug energie, maar vertelt nog steeds op zijn voeding te letten, zelfs actief te sporten. Ook heeft hij besloten geen druppel alcohol meer aan te raken. Omdat hij vindt dat alcohol hem toch wel ondermijnt, wordt hij geheelonthouder. Hij maakt zich echter zorgen en vreest terug te eindigen zoals een jaar geleden, toen hij voor ‘t eerst onder mijn ‘capje’ plaats nam.
Ik heb mijn agenda geopend en hem “binnengeroepen”.
Er was immers iets eigenaardigs aan het verhaal van Tom. Een jaar geleden meldde Tom zich inderdaad met een tekort aan energie, vertaald in totale demotivatie. Bovendien had hij last van hyperventilatie en soms verlammende faalangst tot zelfs paniekaanvallen. Vòòr Tom zich in de kliniek aanmeldde met wat leek op burnoutklachten, had hij echter een geschiedenis van regelmatig terugkerende “dipjes” die werden afgewisseld met inspirerende momenten met anderen; in zijn werk en met vrienden. Hij nam hiervoor al jaren medicatie, doch toen er geen verbetering bleek, stuurde zijn arts hem naar me door.
En zodoende ondernam ik een voorzichtige reis doorheen zijn levensverhaal, zijn relaties en gezin van oorsprong, omdat persoonlijke geschiedenis in de functionele hersenwerking ligt besloten. Ik ging erbij op zoek naar vermoedelijke oorzaken van zijn klachten, waarvan ik de afwijkingen kon terugvinden in hersennetwerken… evenals zijn opvliegend karakter.
Nadat ik een werkbare puzzel had gelegd van oorzaken en inzichten, besloot Tom zich te laten behandelen. Met neurofeedback trainden we zijn hele hersennetwerk naar het prototype van het ideaal, waardoor we eveneens psycho-emotionele pijnpunten in therapie konden doorwerken.
Een half jaar later was Tom herboren. Hij had terug energie die hij in zijn nieuwe zaak stopte en ook met zijn gezin was hij herenigd. Zijn vrouw was in de wolken met het resultaat. Ze vond dat ze nu de perfecte man had die zich engageerde in het huishouden en hun drie kinderen. Bovendien bleef hij rustig waardoor ze gemakkelijker konden communiceren. En Tom voelde zich opnieuw trotse vader en hoofd van het gezin.
Toch bleek er een haar in de boter. Wat me verontrustte aan Tom’s telefoontje, was niet meteen de verminderde energie. Integendeel, het was de bron aan goede intenties, inclusief de alcoholgeheelonthouding! Vooral de alcohol… In Toms’ levensverhaal was alcohol nooit een ‘issue’ geweest. Natuurlijk dronk hij graag een biertje. Of zelfs een single malt whiskey. In gezelschap met zijn vrienden was het genieten. Was dit regelmatig? Oh, een biertje in het weekend kon wel eens. Of eens meerdere. Maar nooit over de top.
De moeilijkheden die we uit zijn kindertijd doorwerkten waren van geheel andere aard. Kenmerkend in zijn verhaal was het afstandelijke huwelijk van zijn ouders, waarin zijn vader zich verloor in de leer van zijn eigen psychologische geschiedenis en zich zo buiten het gezin stelde. Zijn moeder daarentegen nam de ideale moederrol op zich, doch bleef emotioneel gedisconnecteerd van de vader. Daarnaast had Tom een schizotypische bijzonder intelligente oudere broer die alle aandacht opeiste en ook zijn oudere rebelse zus vond zo haar weg. Als brave benjamin van het gezin stond Tom steeds op het achterplan…
Dit was het hersennetwerk waarmee Tom verliefd werd op zijn vrouw. Hij herkende in haar immers de sterke, warme vrouw die eens ook een goede moeder zou zijn. Met de template van zijn verleden, groeide hun relatie uit tot een huwelijk met drie kinderen. Zijn vrouw nam inderdaad de moederrol op en was er steeds eerst én voor alles voor de kinderen… die alle aandacht opeisten. De pijnlijke teleurstelling opnieuw op het achterplan te worden gezet, groeide bij Tom uit tot opvliegendheid. Het minste idee van zo’n afwijzing triggerde Tom in onbeheersbare frustratie en woede. Het bemoeilijkte de relaties in hun gezin en Tom eindigde steeds verder van hen weg. Hij zocht naarstig naar oplossingen in boeken en psychologie -net zoals zijn vader eens deed- , terwijl zijn vrouw zich steeds afstandelijker ten opzichte van hem opstelde -net zoals zijn moeder eens deed-.
Uiteindelijk restte Tom niets anders dan hard te werken voor zijn gezin, zodat hij minstens kon voorzien in hun behoeften… tot het niet meer lukte.
Na de neurotherapie was het hersennetwerk van Tom aangepast; de templates van zijn verleden werden geneutraliseerd; negatieve ervaringen gewist of minstens van hun emotionele lading ontdaan. In zekere zin was de tijd voor Tom teruggedraaid en het verleden verwerkt en losgelaten.
Tom werd niet meer getriggerd in woede en plaatste zich op een zorgende manier zèlf op het voorplan, tussen zijn gezinsleden. De communicatie met zijn vrouw verliep vlotter, waardoor ze samen de ouderrol vervulden. Hierdoor kwam er ruimte vrij voor hen als koppel, waardoor zij ook in de mogelijkheid waren elkaar aandacht en emotionele zorg te schenken.
En daar zat die haar in de boter.
Tom heeft immers zijn vrouw gekozen, omdat zij min of meer aansloot op de templates die in zijn hersennetwerk waren ingeprent. Tijdens hun relatie leefde hij deze via natuurlijke interactie onbewust verder uit, waardoor zijn vrouw stelselmatig in de hoek van de template van zijn moeder werd gedrukt, terwijl hijzelf in de hoek van zijn vader eindigde. Dit patroon was door neurotherapie doorbroken, waardoor Tom zijn vrouw nu onbevangen en authentiek tegemoet trad.
En zo is er zijn vrouw, Clara, die hèm heeft gekozen, omdat hij min of meer aansloot op het patroon dat was ingeprent in haar hersennetwerk. Ze nam de voorbeeldrol van haar moeder aan, terwijl ze een man koos, die even emotioneel onvoorspelbaar kon zijn dan haar vader en waarbij ze al vroeg had geleerd om zich van hem emotioneel te distantiëren.
Terwijl zij een half jaar eerder nog was opgetogen over het geneutraliseerde netwerk van haar man, zag het er nu naar uit dat ze zou eindigen met de schaduw van haar verleden.
Haar vader was alcoholieker.
