Mijn tante vroeg een tijdje geleden waarom mensen het zo moeilijk hebben om met elkaar om te gaan; waarom ze zo slecht elkaars zwakheden kunnen verdragen, zelfs in familieverband. Haar verzuchting was vooral een teleurstelling en machteloosheid om alle verspilde tijd waarin zij geen kans zag om oprecht warmte en liefde te delen.
Ik antwoordde haar dat ik niet geloof dat mensen zo vreselijk zijn voor elkaar. We hebben veel begrip voor authentieke tekorten of verdriet van de ander. Het is vooral dat we onze eigen vermeende tekorten en onverwerkt kinderverdriet hard veroordelen en dit, weerspiegeld in het gedrag van de ander, blind bevechten.
Daarom wens ik mijn tante, familie, vrienden, patiënten, collega’s en iedereen een “off the hook” – Kerstmis; een kerstmis met mededogen voor onszelf, zodat we kunnen lachen en huilen om gedeeld verleden en nieuw geluk; kunnen genieten in een warme omarming van aanvaarding en liefde
… en zo de lichtjes in de kerstboom vangen in ons hart.
Z
alig Kerstmis allemaal en dank je voor alle mooie wensen!
