Over deviatie, de norm en Zappa-progressie.
Neuroguide® en de gulden norm.
De norm in qEEG is een manier om sterke afwijkingen te vinden in een niet optimaal ontwikkeld of een gedysreguleerd netwerk, wat tot specifieke klachten leidt. Dit zijn deviaties die dus worden afgestraft.
Loreta-Z NFB is een richtlijn voor de hersenen om tot een efficiënt complex netwerk van geordende chaos te kunnen komen en zodoende een slecht functionerend netwerk te optimaliseren. Hierdoor worden hersendelen goed geïntegreerd (opgenomen of meer aangesproken binnen het netwerk) en regulatiemogelijkheden naar de omgeving versterkt. Dit maakt dat klachten afnemen omdat de hersenen nu ook spontaan acties kunnen genereren die in de omgeving worden beloond.
Zappa en het pad naar de zon.
Er zijn evenwel ‘Zappa’-deviaties mogelijk die inderdaad tot positieve progressie kunnen leiden:
1. unieke kenmerken van het individu die in de omgeving worden beloond en dus versterkt, wijken af van de norm, maar geven progressie. Deze mensen melden zich daar ook niet aan met een klacht. In tegendeel, het zijn degenen die we kennen omwille van hun bijzondere talent. Dikwijls staat hun hele leven in het teken hiervan, wat dan misschien eerder een klacht zou kunnen opleveren voor hun naaste omgeving… of op onbegrip stuit. Niettemin bestaat er een progressie aan ontwikkeling in de netwerken die specifiek dit talent aansturen en die misschien zelfs epigenetisch kan worden overgedragen naar een volgende generatie.
2. wanneer het brein kan beschikken over een uitmuntend netwerk, is dit niet alleen een gezonde basis om met de omgeving te interageren. De capaciteit van de hersenen wordt versterkt, zodat mogelijkheden tot verdere ontwikkeling en differentiatie een evidentie wordt. Indien dan een gevarieerde, inspirerende omgeving wordt aangeboden, ontstaat er effectief meer ‘brain power‘, wat afwijkt van de norm van het algemeen hersenfuctioneren. In dit geval is er niet alleen sprake van progressie, maar zelfs van evolutie!
Het gulden pad naar de zon.
Een optimale integratie van alle hersennetwerken in een efficiënt werkend brein: daarvoor hebben we de norm dus nodig. Bij screening van een populatie, worden unieke eigenschappen en individuele verzwakkingen binnen het hersenfunctioneren stelselmatig uitgewist met een groeiende steekproef. Hierdoor weerspiegelt de norm uiteindelijk een beeld van het meest efficiënte netwerk dat tot onze huidige evolutie heeft geleid. We mogen aannemen dat dit netwerk dus de sterkste basis kent voor verdere ontwikkeling/evolutie (cfr. Darwin: zo niet, had het zich wel anders ontwikkeld)
Een creatie-ve omgeving met een gevarieerd aanbod aan uitdaging en inspiratie (allen differentiaties en dus deviaties op de ‘statistische’ norm van een omgeving), geven een verdere ontwikkeling (creatie) van onze hersenen, wat dus tot progressie en zelfs evolutie leidt.
Het lijkt dus evident om te zeggen:
– zonder norm is er geen deviatie –
Maar in respons én aanvulling op Frank Zappa deze
No-brainer
– without progression to the norm, evolution is not possible –
