… met werk aan!
(Even tussendoor)
Van:
Mijn grootmoeder aan moeders’ kant is dit jaar 90 jaar geworden. Ze behoort tot die jeugdige ouderen, die nog iedere week gezellig met vriendinnen kaart (wiezen), in alles het positieve ziet en altijd lacht. Terwijl ik op bezoek steeds enthousiast over mijn onbegrijpbare hersenmagie vertel, weet ik dat ze zich afvraagt of ik mij wel red (ik laat nogal eens iets aanbakken… bijvoorbeeld). Wat ze me echter heeft nagelaten is dit:
Eén raad.
“Wanneer je zo oud bent als ik, weet je dat er maar één ding belangrijk is in het leven. Kies een partner waarmee je je emotioneel verbonden en bij geborgen voelt. Voor al de rest kan je zelf zorgen…”
Eén hulpmiddel.
Ik ben ondertussen een dik half jaar de trotse eigenaar van een “zwambeest.” Het is een bacteriecultuur uit het aziatische continent, die zich sinds mijn grootmoeder het ding kreeg op haar 25 jaar (!) (*) onder haar goede zorgen onuitputtelijk heeft voortgeplant. Als kind liepen we steeds met een grote boog om de zwampot heen, afgeschrikt door de heksachtige aanblik. Later maakten we met neven en nichten steeds grapjes over het onding. Tot ze me een half jaar geleden haar laatste zwam aanbood en ik me realiseerde dat er sinds die jaren geen rimpel is bijgekomen. Kombucha uit die tijd (!) zou dan ook een stevige detox zijn en bindweefselaanmaak stimuleren (Het duurde even voor ik wist wat ik nu precies had gekregen. Dit lijkt de meeste informatie te geven. De bron is wat ze is. http://www.kombu.de/holland2.htm)
Sindsdien ben ik ettelijke proeven gestart, maar tot nog toe krijg ik niet het beoogde resultaat. Plichtsbewust verzorg ik vier potten op kweek en steeds mislukt het gistingsproces. Het aftreksel mag dan misschien de pH-waarde van mijn lichaam verhogen (in kleinere dosissen dan om opname van gifstoffen te verhinderen), de smaak is allesbehalve!
Om de vreselijke smaak te verbeteren, had ik er in een experiment dan maar thee van gebrande amandelen en appeltjes bijgedaan, maar ow… “dat vraagt die zwam niet!” (citaat grootmoeder).
–oeps- Niet goed.
De zwambeesten zelf voelen zich klaarblijkelijk wel bijzonder goed, want planten zich naar hartelust voort. Ik heb dus al verschillende mooie witte exemplaren uitgedeeld, in de hoop dat anderen het beter kunnen waarmaken dan ik (ik neem hierover geen verantwoordelijkheid! 🙂 ).
Het recept is nochtans eenvoudig; de smaak normaal gezien tussen zacht sprankelende limonade en schuimend bier.
Hoewel ik dus graag likeurtjes maak, van kruiden en thee houd en zelfs hersenen tem, lukt me dit voorlopig niet bij de zwam. En zo lang het gistingsproces niet verloopt zoals het hoort, is de zwam ondrinkbaar!
Wie me daarin wil helpen, is bij deze van harte welkom! (In de hoop dat ik mijn grootmoeder kan geruststellen 🙂 )
Je krijgt een authentieke zwam cadeau!
In memoriam, Agnes de Bruyne, ons Memit: 9-6-’16
DEBRIEFING “ZWAM”
Om de zuurtegraad van cellen op het juiste niveau te houden, zou dagelijks een kleine hoeveelheid natriumbicarbonaat (rijsmiddel) voldoende zijn (Bewaart trouwens ook mooi de kleur van groenten bij garen-). Is er nog de detox-functie (eliminatie van oa. zware metalen uit het lichaam) waarbij preventie de aangewezen strategie lijkt: voorkomen is beter dan genezen! Blijft er nog over: de jeugdigheid bewaren door oa. aanmaak van collageen…
(*) Mijn grootmoeder had vroeger een eigen lingeriewinkel. Een Russische vertegenwoordiger gaf haar de zwam cadeau om haar gezondheid, schoonheid en jeugdigheid te bewaren. Dat lijkt goed te zijn gelukt…
