Twee jaar geleden werd me vanuit twee academische opleidingscentra gevraagd of ik een stage wou voorzien voor twee studenten met manifeste faalangst. Ik stemde toe.
Dit werd mijn aanpak: bij aanvang vertelde ik dat ze niet de juiste antwoorden zouden kennen, maar ook niet de correcte vragen zouden stellen, fouten zouden maken, zelfs knoeien, en bedenkelijke beslissingen zouden nemen. En dat is ok! Want er zijn twee dingen die ik algemeen steeds voor ogen houd: Je wil leren; dus is de omgeving uitdagend genoeg? Kan ik je prikkelen en in competitie plaatsen met jezelf? Creëer ik kansen waarin je impact kan ontwikkelen?
Je leerproces is een traject. Het betekent dat niets definitief is en dat herstel en bijsturen onderdeel is in het bereiken van doelen. Klachten en dus problem-solving is onderdeel van ieder proces. De vraag is hoe efficient en effectief je leert om hier positief aan tegemoet te komen, eruit te leren en deze kennis weet in te zetten om je schip door woelige wateren naar ‘het beloofde land’ te zeilen (en ja, sowieso krijg je spatten in het gezicht).
Nu, zover waren ze zelf ook al. Het was immers een stage. En die wilden ze naar best vermogen invullen. En als ze dan zouden knoeien… Ik glimlachte. Mijn ‘ego’ kreeg precies wat het wenste. 😄
Dus ik voegde eraan toe: “En er is geen énkel probleem, geen enkele fout van jullie waarop ik niet kan anticiperen, die ik niet kan herstellen of bijsturen, waar ik geen nieuwe opportuniteit in vind, en waarin ik niet het plezier vind met kennis en vaardigheden antwoorden te formuleren en mijn competentie te demonstreren. Try me!”
En ja hoor, daar ging de database, bleek mijn agenda volledig overboord gegooid, kabels foutief verbonden, operaties en organisaties half afgewerkt en klanten niet gefactureerd… Ik heb me niet verveeld. 😄
En ik geef toe, het werd moeilijk. Want enthousiast kwamen ze met problemen waarvoor ze een oplossing hadden die ik niet alleen bijzonder zou waarderen, maar waar ik vast geen beter alternatief voor had.
Ik ben trots nog steeds de snelste en vaardigste hersencapjes-opzetter te zijn. 😉
We werden een team en beiden studeerden glansrijk af. Eva nam ik nadien in dienst. Van faalangst was al lang geen sprake meer. Voor mij was het fijn de wind onder de vleugels te ervaren in moeilijke situaties. ‘Try me’ gold immers nog steeds. En ondertussen had ik haar input nodig om degelijke beslissingen te nemen.
En toen kwam voor haar de moeilijkste les: soms heb je een waardevol idee, een degelijk product, een mooi aanbod, een uitgebouwd productieproces, een heel team aan mensen die achter je staan, (of een lang huwelijk)… en liggen de kaarten zo op tafel, is de marktsituatie of het leven nu zo -hoewel je alles probeert-, dat je het anders dient aan te pakken, je het over een andere boeg dient te gooien. Dan wapen je je met alle kennis en vaardigheden en doe je wat je moet doen: je heroriënteert en investeert in de opportuniteiten of mogelijkheden die er wel zijn of zich aanbieden. Of de doelstellingen die nu nodig zijn. Ondanks het verleden, de droom, de inspanningen, de investeringen. Ondanks het verlangen. Het is de moeilijkste beslissing ooit. Ze heet: “Cut your losses…”.
Ik heb in heel wat moeilijkheden mogelijkheden gevonden en opportuniteiten of oplossingen gecreëerd. En ook verliezen geïncasseerd. Naast kennis, ervaring en hernieuwd vertrouwen heeft het vooral ook… mijn ego gevoed. 😄
En dat is maar goed ook. Want vandaag is er COVID-19. En dat heeft heel wat impact. In gezinsleven, in werk, in investeringen en inkomsten. Het is het uitgelezen moment om stil te staan bij wie we zijn, wat we echt verlangen, hoe we streven, wat voor verbetering vatbaar is of zelfs noodzakelijk. Maar ook om ervoor te kiezen niet alleen te staan. Om een klankbord te ervaren.
En ik geef toe. Het wordt niet gemakkelijk…
Laat me weten hoe het met je gaat en wat er speelt. Ik wil je visie kennen en je uitdagingen begrijpen, beschikbaar zijn met mijn kennis en ervaring en meedenken. En nu, met COVID-19, wil ik er vooral voor je zijn. Maak er gebruik van.
- You want to learn. So do I offer a context that is challenging enough? Am I able to entice you and place you in competition against yourself? Do I create chances in which you are able to develop an impact?
- Your learning process is a trajectory. It means there are no dead-ends; correcting is part of the deal in reaching your goals. Complaints and thus problem-solving is part of every (company’s) process. The question is how you will accommodate efficiently and effectively, know how to learn from it and will use this knowledge to sail your ship through turbulent waters to ’the promised land’ (and yes, you will get some water splashes in your face along the way).
Two years ago, two different academic institutions asked me to provide an internship for two students with a pervasive feel of failure and performance anxiety. I agreed to it and choose this approach:
First, I told them they didn’t know the right answers, but neither would they ask for the right questions; they would make mistakes, even mess up, and opt for doubtful decisions. And that was a good thing! Because in general, there are two things I keep in focus:
Now that they could imagine, all right. All by all, it was an internship. And they wished to fulfill it to the best of their capabilities. And if they then would mess up…
I smiled. My ‘ego’ got exactly what it wished for. 
So I added:
“And there is no problem at all, not any mistake of yours, that I’m not able to anticipate, that I can’t remediate or correct, where I don’t find any opportunity or the pleasure to formulate an answer with knowledge and skills and to demonstrate my competence. Try me!”
And well, yes, soon the database was flushed, my agenda flew overboard, cables were badly matched, operations and organizations but half-finished and clients forgotten to invoice…
I surely wasn’t bored.
And I admit, it became hard. Because, they showed up enthusiastically with problems where they themselves found a solution for, which they knew I would more than appreciate, and more importantly, that I probably couldn’t beat with a better alternative as well.
I’m proud I’m still the fastest and most skilled ‘brain caps-girl’ [putting on the brain caps]. 
So we became a team and both interns graduated magna cum laude. Later, Eva became my employee and the issue with fear of failure was already long gone. For me, it felt great to experience the wind under my wings in difficult situations. Indeed, ’try me’ was still on. And by then, I needed her input to make wise decisions.
And finally, the most difficult lesson for her was called on:
Sometimes, you have a valuable idea, a solid product, a beautiful offer, a highly developed production unit, an extensive team of supportive people, [or a long marriage]… and are the cards laid out on the table as such, is the market or life situation as such -although you try everything-, that you need to alter your approach, that it is time to take a different road. You then arm yourself with all your gained knowledge and skills and do what you have to: you redirect and invest in new opportunities and opportunities that do offer themselves. Despite the past, the dream, the efforts, the investments. Despite the desire. It is the most difficult decision ever. It is called: “Cut your losses…”.
I have found many possibilities in difficulty, created many opportunities or solutions. And took the losses as well. Besides the experience, the knowledge, and a renewed trust, it fed… my ego as well.
And that’s a good thing! Because today we have COVID-19. And surely, that has a lot of impacts. In our lives with our families, in our job, in investments and income. It is the perfect time to contemplate who we are, what we really wish for, how we thrive, what could be improved, or even is necessary to. But especially to choose not to be isolated in this.
To experience a partner in understanding, in problem clarification and vision…I admit. It won’t be easy.
Let me know how you are doing and what is on your mind. I want to meet with your vision and understand your challenges, to be available with my knowledge and experience and to contribute with my thoughts as well. And now, with COVID-19, I especially want to be there for you. Make use of it!
I’m a mind-explorer… And of visions and possibilities… Of people.
I’m looking forward to meeting you!
