Wie ben ik?

Ik ben voor een vrijbewijs!

(Een wat?)

Wel, met een auto mag je niet zomaar de baan op.

Je zou ongelukken kunnen maken.

Kinderen krijgen daarentegen…

Het zou helpen mocht je weten wat een gezonde relatie is, hoe je daaraan kan bijdragen, wat je van kinderen mag verwachten, hoe je hen gezond kan laten opgroeien en vooral…

wie ben je zelf in dit verhaal?

Lily and the Snowman”

Laatst las ik een artikel over huwelijken die stand houden. Er zijn twee soorten: de “soulful”, wat we wensen, en de “avoidant”, de vermijdende met de nodige affaires.

Keek ik naar mijn voorbije relatie van 13 jaar, leek het geen van beide (Ik deed toch af en toe mijn best om ruzie te maken 🙂 ). Ik was dan ook niet getrouwd. Lang geleden had ik als jonge vrouw nochtans een belangrijke beslissing genomen, wat ook de consequenties mochten zijn. Ik zou enkel kiezen voor een échte (soulful) liefdesrelatie. Dat zou mijn enige reden zijn om te trouwen…

Net als iedereen heb ik echter een verleden dat veel van mijn keuzes in realiteit onbewust stuurt. En als goede psycholoog ga je zelf ook in therapie. (Echt. En blijvend als het kan. Minstens om de andere visies en het uitdagen van het eigen perspectief)

Ook mìjn kindertijd werd uitgediept en S. Freud en C.G. Jung – je weet wel, die beroemde oerpsychologen – zagen hun bevindingen opnieuw bevestigd. Partners kiezen elkaar op basis van hun emotionele kwetsbaarheden (en hebben aan ontwikkeling dus ongeveer hetzelfde psycho-emotionele niveau waarin beiden nog kunnen groeien) en ensceneren onbewust opnieuw het onopgelost verleden in de hoop op een happy end, minstens om het zelf onder controle te krijgen.

Je kan je er dus maar beter van bewust worden! Ontsnappen doe je er niet aan… (zie ook “love”)

Jung vond echter meer. Op basis van hoe hersenen informatie verwerken, herkende Jung 16 biogenetische programma’s die de basis van iemands psychologische profiel bepalen. Afhankelijk van je profiel worden veel van je waarden en streven bepaald. Een partnerkeuze met een incompatibel profiel kan zelfs tot neuroses leiden. Het omgekeerde is echter ook waar, het compliment kan veel opgelopen schade uit het verleden teniet doen en leiden tot “soulful” relaties.

Kijk ik terug naar het gesprek met mijn ex over onze voorbije relatie, ging dit ongeveer zo:

• Ik: “Waarom heb je me nooit ‘gezien’, zoals ik jou heb gezien?” ( dominant perception *)
• Hij: “Ik denk dat ik niet beter wist dan te ‘bestaan’, zoals ik dacht dat jij ook bestond” (dominant judgment)

In de voormalige USSR werd dit nog verder uitgediept en werden zowel de informatie-elementen als de daaruit volgende typen ook uitgebreid beschreven met hun verschillende intertype relaties (**). We blijken immers genetisch geprogrammeerd waarbij we letterlijk “codewoorden en –waarden” uiten en gedrag vertonen gematcht met onze dual. Daarbij kan kwasi wiskundig worden vastgelegd hoe concrete informatie over verschillende kanalen al dan niet wordt uitgewisseld en onze interacties bepaalt.

En inderdaad. In mijn praktijk en daarbuiten beginnen me deze codewoorden en verwachtingen meer en meer op te vallen. Echter ook hoe mensen de genetische codes van een dualpartner missen, hun hersenen daarbij nog steeds op unfinished business uit het verleden…

Kijk ik naar mijn voorbije relatie, dan matchten er weinig informatiekanalen (***). In ons natuurlijke zijn, ‘misten’ we elkaar steeds. In dat opzicht was onze relatie inderdaad ‘avoidant’, vermijdend. Ik gaf me nochtans volledig en ik ben er zeker van dat hij dit ook deed. Hoe harder we echter ons best deden, hoe meer we een slechte versie van de dual van de ander werden (typemasking) en we verbondenheid misten. Hoe goed ik hem ook zag, hij zag ‘mij’ niet en ik leerde hem ook niet om mij te zien. Hoe flink hij ook bestond, ik had geen idee van mijn bestaan… We raakten beiden gefrustreerd en uiteindelijk gaven we op.

Na 13 jaar was de verslagenheid groot. Met tranen en gedesillusioneerd bleef ik achter. Ik was mezelf kwijt en had nog steeds niet gevonden wat ik vroeger zo koppig had beslist. En er was zoveel tijd voorbij. En meer nog… ik was mijn onschuld kwijt! Die waarin ik dacht enkel mijn hart te kunnen volgen… hoewel ik nooit was getrouwd.

Het was dan ook mijn ex die me nog maar pas geleden troostte (mijn 3 goudvissen waren op vakantie in zijn mooie binnenvijver). Hij haalde daarbij een doosje boven dat hij vanuit London voor mij had meegebracht. Erin zat een zakje thee, dat hij zelf had uitgezocht en waarvan hij dacht -hoopte-, dat ik deze lekker zou vinden. Ik lachte dankbaar… We waren dan misschien geen soulful koppel geweest, we zouden wel soulful exen blijven.

De volgende dag, toen ik op het werk de hersencomputer opendeed, vond ik een envelopje met “Try me!” erop. Voorzichtig scheurde ik het open en rook aan een mix van blauwe met witte en groene theeblaadjes…

Later kreeg ik een e-mail met een link naar het bovenstaande filmpje (header): “Zij lijkt op jou…”

(*) Jung bepaalde psychologische profielen op basis van hoe iemand informatie opneemt (perception) en hoe met de informatie wordt gehandeld (judgement) en hoe en welke van de twee iemand dominant gebruikt.

• 1/ perception: intuïtief (een blauwdruk) of sensorisch (concreet, op basis van de 5 zintuigen)
• 2/ judgement: denken (bijna wiskundig op basis van + of -, kosten en opbrengsten, …) of voelen (op basis van al dan niet bewuste waarden en sympathieën)

(**) In de voormalige USSR is deze informatie gekoppeld aan een andere theorie over informatiemetabolisme en evolutionaire biologie en verworden tot Socionics, een theorie waarmee sociale systemen worden verklaard. Meer erover vind je bij www.wikisocion.net.

Beter gekend bij ons is MBTI (Myers-Briggs), doch beide systemen zijn niet te vergelijken en kunnen voor de nodige verwarring zorgen. In mijn oordeel is Socionics zuiverder aan de basis, degelijker uitgewerkt en meer wetenschappelijk bestudeerd (in het Russisch 🙂 )

(***) Wil je zelf ook je profiel bepalen, raad ik aan eerst je quadrum te vinden, dan de dualrelaties binnen je quadrum te bestuderen om dan tot een psychologisch profiel te komen…

Deze biogenetische make-up vertaalt zich volgens E. Filatova ook in faciale trekken die zij gedurende jaren praktijk en onderzoek heeft verzameld (een klein overzicht van deze, weliswaar oude, foto’s vind je hier en hier).

Meer over duals

Veel succes!